Rozdział 4

-Ale jak to?- zdziwiła się Camilla.- Tak po prostu zapomnieli o urodzinach córki?
Spojrzałam na nią przytakując głową. Po moich rodzicach wszystkiego bym się spodziewała, ale nie tego, że zapomną o moich urodzinach. Siedemnastych urodzinach.
-A może tylko ci się zdawało?- Cam jak zwykle porównywała swoich rodziców do moich.- Przecież rano nawet się z nimi nie widziałaś.
-Nawet nie musiałam- mruknęłam grzebiąc w sałatce.- Wczoraj oświadczyli mi, że idą   do kina, a potem na kolacje, więc mam wolną chatę.
Cam otworzyła usta. Tak, wiem państwo Collins jak zwykle zadziwiają. Tylko czemu to już na mnie nie robi  wrażenia?
-Udają szczęśliwe małżeństwo, którym byli dwadzieścia lat temu. Gdy praca była ich pasją, a nie kupą forsy.
-Może przyjdę do ciebie wieczorem, zamówimy pizze, upijemy się jednym z setek win twojego taty i obejrzymy jakiś film na DVD?- na Cam zawsze mogłam liczyć. Blondynka uśmiechała się nieśmiało czekając na moją odpowiedź.
-Chętnie, ale upewnię się czy z czymś nie wyskoczą i zadzwonię do ciebie- odparłam na chwile próbując uciszyć mały głosik w głowie, który mówił, że coś jest nie tak.
-Spoko. A jak tam w pracy?- no i schodzimy na temat, który nie daje mi spokoju.
-Powinnam zrezygnować- oznajmiłam.
-Czemu? Przez Paula? Coś ci zrobił?- na twarzy dziewczyny pojawiała się złość.- A to gnój. Popamięta mnie.
-Nie, nie- uspokoiłam ją.- Chodzi o to, że... Łamie własne reguły.
Dziewczyna nie wiedziała o co mi chodzi, a ja nie umiałam jej tego wyjaśnić.
-Nie mogę zaprzyjaźnić się z tą dziewczyną, a właśnie to robię.
-Ale nie tylko o to chodzi, prawda?- moja przyjaciółka przyglądała mi się uważnie.
-Coraz bardziej dostrzegam, że to nie tylko o zwykłą ochronę chodzi- powiedziałam z zaniepokojeniem.
Po szkole pojechałam po Emily.
-Cześć- uśmiechnęła się wsiadając.
-Cześć- mruknęłam. - Jak tam w szkole?
W drodze jak zwykle co chwilę zaglądałam do bocznych lusterek. Myślą, że jak zmienią samochód to ich nie rozpoznam- pomyślałam widząc śledzący nas samochód.
-Spoko. A tak w ogóle to wszystkiego najlepszego.
Spojrzałam pytająco w lusterko.
-Paul wczoraj powiedział mi, że masz urodziny.
Mało nie zakrztusiłam się śliną. Jednak pozostawiłam to bez odpowiedzi.
Podjeżdżając pod jej dom zauważyłam policje, Jacka Browna i Borysa, który dał mi znak, że mam jechać dalej.
-Co się stało? Czemu jedziesz dalej?- Emily zasypywała mnie pytaniami, na które nie mogłam jej odpowiedzieć.
-Pojedziemy do mnie.
Czułam zaniepokojony wzrok na sobie. Em wiedziała dużo więcej niż jej rodzicom się zdawało. Nie była przecież już małym dzieckiem i pewne sprawy rozumiała, a jednak wszystko przed nią ukrywali. Pewnie myśleli, że tak będzie lepiej. Jak tak myśleli to ich sprawa.
Wysiadając z samochodu wybrałam numer do Borysa.
-Co się stało?- spytałam gdy tylko odebrał, wpuszczając przy tym Emily do domu.
-Ktoś się włamał do domu.
Nalałam dziewczynie soku.
-No i co? Po co ta cała akcja z odjazdem- wyszłam do łazienki na chwilę zostawiając dziewczynę samą.
-Bo to nie było zwykle włamanie. To było ostrzeżenie. Musisz pilnować małą bardziej niż kogokolwiek innego przedtem. No i oczywiście musisz uważać, żeby nie zaczęła czegoś podejrzewać.
Westchnęłam.
-No i przy okazji masz przyjść na kolacje do Brownów. Im częściej u nich będziesz tym lepiej- rozłączył się, a ja walnęłam w ścianę z wściekłości.
-Wszystkiego najlepszego Ann- warknęłam.
Policzyłam do dziesięciu i wyszłam z łazienki. Em siedziała na kanapie w salonie i powoli piła sok. Usiadłam na przeciwko niej.
-Więc co się stało?- spojrzała na mnie pytająco.
-Jakieś gnojki wybili szybę w oknie. Nie wiem po co to całe zamieszanie- kłamałam jak z nut, a ona w to wierzyła.
Nastała cisza.
-Kiedy zawieziesz mnie do domu?
-Za niedługo. Pójdę się tylko przebrać i cię odwiozę.
Kiwnęła głową.
-Włącz sobie telewizor albo coś. Jak chcesz to tam jest kuchnia. Zaraz wrócę- ruszyłam w kierunku schodów.
Wyciągnęłam z szafy rurki i bluzkę, a potem poszłam się przebrać. Gdy zeszłam na dół, zobaczyłam, że dziewczyna nie jest sama.
-Ładny dom- stwierdził lekko zachrypnięty głos.

***
Hejka! Znalazłam czas by wrzucić kolejny rozdział. Jak myślicie, kto pojawił się w domu Ann? Dzięki za wszystkie komentarze, które po sobie zostawiacie. Naprawdę dużo one dla mnie znaczą. Do napisania :)